A princesa con amor no seu corazón
Dedicamos este conto ás nosas nais, Marta e Alicia;
e tamén aos nosos pais, Jesús e José Ángel.
Nos tempos de María Castaña, nun bosque fermoso había un castelo. Alí vivía unha princesa con amor no seu corazón.
Unha vez viu pasar un príncipe encantador. Pero tiña que facer unha viaxe ata a Torre de Hércules. Ela púxose a chorar desconsolada. E un día notou que o seu corazón partíase en dous. Entón decidiu ir á torre, e o príncipe díxolle:
-Non, é perigoso.
Pasaron quince días e ao fin apareceu baixo o seu balcón, e díxolle:
-Baixa, quero dicirche algo. ¿Queres casar comigo?
Ela contestou que si. Entón o príncipe regaloulle unha rosa e un anel. E viviron felices moitos anos.
[Clara García Castaño-Alicia García Martínez]
Arrea Clara y Ali: esto es un cuento precioso, bueno, bueno, encima dedicado a vuestras mamis y papis, jolines que bien. Fíjate que princesa más arriesgada, allá se nos va a la Torre de Hércules. Bueno, que buenas cuentacuentos sois.
Un beso para las dos
Si señor, a vida debería ser tan sinxela coma os contos de princesas je je
Noraboa as escritoras
bicos
A vida non é coma un conto de princesas, o que é triste... Pero hai un libro de princesas que seguro que che gusta, Belén. Ao mellor xa o coñeces, titúlase Princesas, na editorial Edelvives. A ver se un día podes facer algo con el.
Un bico máxico...
Coñezo o libro Ismaíl, de feito, as princesas xaponesas teñen un lugar preferente nas paredes do meu salón, xa che amosarei. Penso o de facer algo con el ;)
bicosss
Belén apostamos desde aquí que ese traballo será propio dunha princesa valente e moderna...
GRAZIÑA nosa parruliña,es unha
grandísima escritora fixechesnos
vibrar o noso corazonciño.
Hoxe cando nos entregaches o conto por escrito,quedamonos namoradísimos e impresionados coa tua presentación.
Moitas grazas tamén a CLARA,por a súa participación nesta fermosa historia.Que segurísimo lle encantou os seus pais....
Un sáudo para Mario,nais e pais de toda a clase de 2A.
Que chupi es el cuento chicas.
Publicar un comentario