Llegó el último día del año. Ismaíl sabe que sus amigos han hecho muchas cosas bonitas, y que le han contado un montón de historias. Por esa razón, quiere compartir su alegría con este vídeo. Ha quedado en décima posición entre los vídeos más vistos en You Tube durante este año. ¡Fue visto más de 66 millones de veces en todo el mundo! Y es que la risa de un niño es algo increíble...
¡Feliz año 2009!
Érase unha vez un crocodilo en África, onde vivía el só. Un día caloroso foi a un acantilado, atopou unha poza de auga e tirouse.
Despois de botar alí unha hora, seguiu o seu camiño. Andou e andou e chegou ata Australia.
Encontrouse cun montón de crocodilos e xogaron e xogaron. Ao rematar, púxose moi moreno...
[Miguel García Barreiro]
Leer el capítulo 1 | Leer el capítulo 2
El ogro llevó a Ismaíl a un río mágico. Cerca había una etiquetita donde se leía: NO BEBAS MUCHA AGUA O SI NO...
Ismaíl pensó que debía ser algo grave y bebió un poquito. Y de pronto, aunque ya era algo viejo, se volvió joven. El ogro le explicó que el agua era de la fuente de la juventud...
Entonces, una joven gnoma se acercó y le dijo a Ismaíl:
-Me llamo Nieves.
Los dos se pusieron muy colorados. Y más adelante, se casaron, y chis, pin, chis, pon, este cuento se acabó...
FIN
[Ana Antelo Nieto]
Unha vez, hai moito tempo, nunha illa vivía un neno que tiña unhas cartas máxicas. E un día atopouse cunha nena moi, pero que moi triste porque non tiña amigos nin amigas.
O neno deulle unha das súas cartas máxicas, e díxolle que a gardara sempre preto dela. A así fixo. E uns días despois encontrouse no bosque cun xigante que lle dixo:
-Atopa un cofre no castelo e a túa sorte cambiará...
A nena foi ao castelo, viu o cofre e puxo a carta máxica enriba. Entón, escoitouse un ruído e abriuse unha das paredes. A nena entrou e camiñou por un escuro e estreito camiño, que a levou ao País dos Amigos...
Alí foi moi feliz.
[David Canedo Carmueja]
El Equipo de Biblioteca del colegio nos entregó una selección de libros que podemos regalar y leer durante estas fiestas navideñas. Los niños llevaron para casa esa lista.
Además, el Centro Internacional del Libro Infantil y Juvenil, que está en Salamanca, ha publicado su última guía de lecturas. Se titula Lo + 2008, y es una selección de libros infantiles y juveniles donde se recogen algunos de los títulos más destacados de este año.
Donde viven los monstruos es una obra muy famosa. Es un libro del ilustrador y escritor Maurice Sendak. ¡Disfrutad con su vídeo!
Hai outra mascota no blog, que foi escollida por Marta. Chámase Timi e é un porco espiño un pouco tímido. Se fas click no seu corpo, Timi salta e acaba enrolándose coma se fose unha bóla. Para que estea contento, tes que darlle fresas para comer.
Hai moitos centos de anos había un bosque encantado. Dentro había unha perla.
Unha noite que era lúa chea, no bosque estaba un lobo que comía sapos e bebía auga.
E un día, o lobo encontrou a perla máxica e comeuna. Colorín, colorado...
[Alba Velasco Bande-Lorena Espiñeira Mejuto]
Hai moito tempo, cando os animais falaban, vivía unha bruxa malvada. Estaba nun castelo e facía todo o malo porque tiña unha espiña na espalda. E tamén tiña os pelos de punta e chamábase Caraba.
Un día veu un mago que tiña unha perla máxica, e converteu á bruxa nun unicornio.
Entón, chegou o arco da vella e todo o castelo encantado desapareceu. E todos foron felices...
[Rita Rodríguez Iglesias-Sofía Escobar Barrera]
Hoxe ocorreu algo especial. Laila, a nai de Jacobo, enviounos un regalo marabilloso: dúas caixas de bombóns. Eran para toda a clase, tamén para Ismaíl e o profe. Para que así mellore antes. Aínda que Ismaíl cre que con esas larpeiradas pode engordar de máis...
Os compañeiros e compañeiras de Jacobo quedaron sorprendidos, e cos ollos moi abertos. E aplaudimos con ganas para agradecer este detalle. Pois agora temos bombóns para o resto da semana. E como din que o chocolate dá moita forza, seguro que facemos moitas cousas.
Hai algúns días, cando o seu mestre estaba enfermo, Sergio Aller Rodríguez cumpriu os seus 7 anos. Ese día chegou á clase cun montón de chucherías para repartir. Creo que houbo quen berrou coma un tolo pola alegría. Pero é que ademais trouxo uns marcapáxinas moi bonitos para todos. E tamén para o seu amigo Ismaíl...
Ao mellor non o sabedes, Sergio é un lector de moito coidado. Porque xa le libros gordísimos, de moitas páxinas. Felicidades, Sergio!
Había unha vez un neno que tiña unha espada máxica. Pero a espada non funcionaba porque necesitaba unha perla. Por iso, non funcionaba ben.
A perla atopábase nun castelo, e o neno entrou. Pero alí había un dragón protexéndoa.
O neno matouno coa súa espada e colleu a perla, e este conto rematou.
[Óscar Maceiras Lago-Inés Márquez Mouco]
Hai moito tempo, nunha terra moi lonxana habitaba un rei que tiña un diamante máxico. Ademais, o rei tiña un anel que tamén era máxico.
Un día, unha rosa sinalaba a lúa no chan. O rei viuna e foi para alá.
Entón, o anel saíu do dedo do rei e logo formou outro diamante...
[Clara García Castaño-Ariadna Álvarez Quintanilla]
Amig@s de Ismaíl, ha llegado hasta el CEIP Isaac Díaz Pardo el Armacuentos. Es una página web especial, muy especial, pues sirva para hacer cuentos maravillosos, cuentos asombrosos o de princesas, cuentos de miedo o de risa... Con Armacuentos, ¡puedes armar el cuento que tú quieras!
Armacuentos es muy sencillo de usar. Tienes que seguir estas instrucciones: elegir los personajes y los escenarios que más te gusten, decidir los problemas que habrá que resolver, y escoger un final para esa historia. Después, la historia se transforma en una película, y puedes ver tu cuento todas las veces que quieras...
Por favor, cuéntame tus aventuras con Armacuentos. Es que ya sabes que sin los cuentos no puedo vivir...
[Ismaíl de Saidabad]
Hai moito tempo unha perla mariña durmía no fondo do mar. Estaba atrapada nunha cuncha.
Un día, un xabarín acuático que andaba recollendo cunchas encontrouna. E pareceulle bonita para pintala.
Así que a pintou de cor de lúa, e a cuncha abriuse. E a perla espertou e o xabarín coidouna. Desde entón son moi amigos.
Pin, pin, pilín, este conto chegou ao fin...
[Ana Antelo Nieto-Jacobo Barreira Diz]
Hai moito tempo un mendigo fíxose amigo dun falcón. E un día, os dous atoparon unha cova onde había un bastón.
O mendigo colleuno e apuntou ao chan, e entón converteuse en auga. Apuntou co bastón outra vez e volveu aparecer o chan de antes.
Ao final, os dous marcharon para casa. E o mendigo decidiu convertirse nun falcón, como o seu amigo. E colorín, colorado, este conto está acabado...
[Sergio Aller Rodríguez-Daniel López Rebollo]
Hai moitos centos de anos houbo unha bruxa con poderes máxicos. Ela tiña un caldeiro de pócimas.
Un día viu caer unha estrela e saíu a ver que pasaba. E era un unicornio que voaba.
Cando entrou na casa, colleu unha mazá e volveu fóra. Entón soubo que ao unicornio gustábanlle as mazás. E doulla. Colorín, colorado...
[Noelia Bacariza Moreno-Miguel García Barreiro]
Había unha vez unha variña de prata máxica.
Coa variña podianse facer moitas cousas. Por exemplo, servía para traspasar as paredes e tamén para facer estrelas moi preciosas.
Un día a variña converteu unhas estrelas en cisnes. Os cisnes eran fermosos, pero encontraron a variña tirada nun lago.
Así, volveron a convertirse en estrelas, e colorín colorado, este conto está rematado...
[Marta Calvete Míguez-Iria López García]
Certo día, unha princesa estaba no seu xardín cando viu unha abella. A abella levouna a unhas illas secretas. Para iso, usou un bastón máxico que facía invisible a quen o tiña.
As dúas andiveron un montón de tempo. Ao final atoparon un anel. A princesa púxollo á abella e... sorpresa! A abella converteuse nun príncipe.
Entón, regresaron ao palacio e acordaron casar. A festa durou sete meses no seu país, que se chamaba París. E viviron felices para sempre.
[Irene Losada Bestilleiro-David Canedo Carmueja]
Hai moito tempo había unha lebre que se colou nun territorio de seres máxicos.
Aquel territorio estaba gobernado por unha curuxa, e antes fora dos humanos. A lebre quería loitar cunha bruxa que vivía por alí.
Encontrou unha escoba e con ela puido vencela. E colorín colorado, este conto está rematado...
[Andrea Gómez Ardións-Alicia García Martínez]
Había un castillo que estaba encantado. Allí vivían un vampiro que se llamaba Trípido y una momia llamada Momi.
Trípido y Momi casi siempre se peleaban porque eran un poco tontos. Y llegó un día, era de noche.
Entonces, se transformaron en monstruos carnívoros porque les afectó la luna llena. Y colorín colorado, este cuento está acabado.
[Óscar Maceiras Lago]
Era una noche de luna llena, cuando las estrellas brillaban en el cielo. Entonces, una lechuza despertó a Noemí.
Noemí era una gran gimnasta. Su sueño era ganar un gran trofeo de oro.
La competición sería un sábado por la mañana. Y ella se estaba preparando para ganar.
Al fin llegó el gran día, el día de la competición...
[Noelia Bacariza Moreno]
A partir de hoxe a nosa listaxe de enlaces será moito máis grande. Por iso, gustaríame que cada novo sitio do noso blog fose para vós coma un regalo de Nadal. Así, Internet será un lugar para xogar e para explorar, e tamén para ler e escribir.
Na sección Contos do mundo recomendo as historias de Childtopia, porque son contos moi bonitos. Ademais, podes escoitalos en castelán, en inglés, en francés, en catalán e en vasco. Aínda non están en galego, pero xa estarán... De paso, como xa escribides moito, ide á sección Escribir e atrevédevos con Pancho y su máquina de hacer cuentos. Ánimo, que sodes nen@s máxic@s...!
Na sección Lectura destaca especialmente o Fondo lector, pero os demais sitios tamén valen moito. E non sei que dicir da sección Mates, con eses números, operacións e problemas. Ah, que hai unhas marabillosas táboas de multiplicar.
A sección de Medio é fantástica. Ademais de cabaleiros e castelos, agora hai un extraterrestre, un mapa de España e incluso unha araña. Así que anda con coidado, pois é unha carnívora terrible. Pica co rato no mapa de Europa para alimentala.
Da sección Xogos non vou contar nada máis. Explorádea porque hai moitísimas cousas novas. E tamén tedes que visitar un blog que ten o noso colexio, e que se chama Ítaca. Está cheo de sitios fabulosos para descubrir...
[Ismaíl]
