Polgariño, o noso proxecto
Hai moito tempo, ao principio deste curso, empezamos a experimentar coa arte de inventar historias. Así dicía Gianni Rodari, que é outro dos nosos mestres. E entón, sen máis, os nenos e as nenas comezaron a escribir.
Pero os contos populares aínda existen, e son os nosos aliados. Por esa razón, esta experiencia recibiu un nome propio: O proxecto Polgariño… As historias que xa inventaron teñen as fórmulas da marabilla (1), e xogan coas palabras poderosas (2), e tamén utilizan o binomio simbólico (3). Ademais, incluso algunhas empregan as cartas do conto.
Nesta listaxe non están todas as historias. Faltan as que escribiron na súa casa de maneira individual ou coa colaboración da familia, que é tan importante para nós. E hai tantos contos, que Ismaíl síntese moi feliz. Pero agora, sen facer ruído, está a preparar coa súa maxia as seguintes historias. Creo que a idea se chama o taboleiro fantástico…
Que fixen! Era un segredo! Por favor, non lle digades nada, ou sairame unha grande crista de galo na cabeza…
Mario el final ha sido fantastico pero quien ha hecho la foto y que te recuperes muy pronto besos.
Mario tu secreto está a salvo ¿creo?....oh, oh, creo que no, debe ser ya un "secreto a voces", ya te vemos con esa hermosa cresta. Bueno lo importante es que te recuperes prontito y pongas en práctica ese novedoso proyecto que se me antoja ciertamente interesante...muy interesante.
Cuidate mucho. Jaco te manda un beso.
Todas las cosas merecen un nombre, y así llamamos a los cuentos que estamos haciendo. Pero sólo es un nombre...
Un saludo para los dos, Laila, y también para Aarón.
Mario,a verdade é que tes un equipo xenial;seguro que van a sair un montonazo de fermosos contos...
Por certo Alicia tamén estivo enferma a semana pasada,antes de quedarse dormida dixome:voto de menos a Mario.
Espero que estés mellor,e que voltes axiña.
Un saúdo.
Dalle os meus recordos a Alicia, é unha gran nena...
MARIO e oido que vas a venir muy pronto,Besos.
Hola Mario, me he enterado que has estado enfermo y nada, quería mandarte muchos ánimos para que te recuperes prontito puesto que los niños te echan de menos, seguro, lo sé de buena tinta, mi sobrino Jacobo habla de ti constantemente, simplemente decirte que los niños te adoran y están deseando que te recuperes ya del todo.
Muchos besos para todos. y para ti un fuerte abrazo
Luz
Gracias por esas palabras, Luz... Lo cierto es que trabajar con ellos es fácil, porque son unos niños estupendos.
MARIO QUETECURES.
Hola Mario, buenos días!
Me llamo Pepi y son la otra tía de Jacobo, nunca he escrito en el blog y esta vez me he decidido para:
1º- Desearte una pronta recuperación porque ya algún pajarito ha venido por casa y nos ha dicho (unas cuantas veces) que "Mario está malito porque no ha querido comer empanada" y
2º- Quería darte las gracias por ser tan comprensivo y tener tanta paciencia con los niños, los padres y familiares estamos encantados de que hayas hecho crecer la ilusión en los peques.
de todo corazón gracias.
1 saludo para todos
Unas palabras bonitas son como un regalo. Gracias por tus palabras, Pepi...
Proxectos fantásticos tran resultados incribles. Parabéns polo bo facer e por ter un alumnado tan creativo. Aprenderemos a usar esas "formulas" que orixinan contos tan fermosos.
Saúdos
Seguro que disfrutaremos al ler os vosos contos e "encantamentos". E nós calquera día escribiremos un conto de ratos dedicado a Mik...
Hola Ismaíl, ¿que tal estás? Yo muy bien, muchos besos Ismaíl. Chao y un saludo.
Publicar un comentario