As historias de Ismaíl de Saidabad chegaron á maior librería do mundo, a Amazon. Está dispoñible en formato dixital, aínda que pódese ler na maioría dos navegadores web. Pero tamén hai unha bonita versión en papel, para ler como sempre…
Preme aquí para ver o libro: Ismaíl e a meiga de Malpica
Dixemos que este blog quedaría así, tal como está, como o recordo dun curso que foi moi bonito. Pero a vida segue, non se para. Por exemplo, a miña aula xa non é a mesma, pois agora teño alumnos de 5º, no Terceiro Ciclo. Por iso abrimos un novo blog, para eses nenos e nenas, para o mesmo Ismaíl, xa que os dous andamos xuntos. Así que, como podedes imaxinar, o nome deste blog de aula que acabo de abrir é ben coñecido: Escola de Ismaíl, para o curso 2009/2010.
De todos modos, non se trata da mesma escola. Os alumnos non son iguais e a aula tamén é distinta. Pero estades invitados, agora e sempre: agardamos a vosa visita, esperamos os vosos comentarios, e pedimos para todos os mellores desexos.
¡BOA SORTE! ¡FELIZ NADAL!
¡Hooola! ¡Hooola! ¡Hooola! Ismaíl se acuerda mucho de vosotros, y yo también, claro. Por eso, como estamos en el mes de la Navidad. queremos jugar a dejar mensajes. ¿Qué? ¿Os animais? Pues empezamos…
Sigue estos consejos: Para escribir, pulsaa en Clear y se borrará todo. Después pulsas en las letras y la las llevas al encerado para escribir un mensaje o pedir un deseo. En Caps hay mayúsculas, en lower case están las minúsculas, y también hay colores diferentes. Si precisas números, ¡los buscas! Ah, Save es para guardar.
¡Hola, hola, hola! ¿Cómo estáis? Ismaíl espera que bien, que muy bien… Os escribimos para daros una noticia bonita. ¿Os acordáis de Montse y de los niños de su biblioteca? En junio, nos enviaron un cuento titulado La poción, que publicamos en el blog. Pues bien, ahora hemos recibido dos historias más, escritas por otros niños y niñas diferentes. Los títulos de los cuentos y el nombre de los autores están en este libro, Los cuentos secretos. Seguro que os gustarán y que después dejaréis vuestros comentarios para que esos amigos, desde Lleida, puedan leerlos y conocer vuestra opinión… ¡Ánimo, y no os olvidéis!
Pulsa en la imagen o aquí para ver los cuentos.
Este blog, despois de case un ano de vida, chegou ao seu final. Por iso xa non se publicarán máis noticias, a non ser que se trate de algo especial. Porque as nenas e os nenos que protagonizaron este sitio, non están aquí. Aprenderon tantas cousas e medraron tanto, que cambiaron de aula para empezar un novo curso.
Ismaíl e máis eu preferimos que o sitio quede así, tal e como está, sen cambiar nada. Sempre que volvamos para visitalo, lembraremos as historias que garda este blog. Pois foi de todos, foi o noso blog e tamén o das vosas familias. Así que agradecemos esa atención con este último vídeo.
O que non cambia é a maneira de deixar mensaxes e comentarios para Ismaíl ou para min. Gustaríanos recibir moitos, e prometemos contestar todos. Por esa razón, felicitamos desde aquí a Sergio, xa que nos informou de que ía ter un irmanciño, ou unha irmá, quen sabe… Saúdos tamén para toda a familia.
Ah, máis adiante Ismaíl terá un novo blog, porque a vida segue, claro…
Durante os próximos meses, Ismaíl e mais eu andaremos algo ocupados. Hai algúns asuntos que debemos resolver, e teño algúns traballos que escribir coa súa axuda. Iso non quere dicir que este blog vaia pechar. Non… Pero si que a partir de agora faremos outras cousas.
Realmente xa empezamos. Así, para aproveitar as posibilidades que ofrece Internet, collimos estas catro historias para facer unha nova:
Con esas historias fixemos un conto que se titula Ismaíl e o xigante, pero é distinto a outro que tamén se chamou así.
Agora ten a forma dun libro electrónico, con varias páxinas que debes ir pasando para ler a historia enteira. Se queres, tamén podes escoller unha voz de robot de home, muller ou neno para que lea por ti. ¡Pero creo que aínda non o fai moi ben!
Hai xa moito tempo, ao principio do curso 2008/09, empezamos a experimentar coa arte de inventar historias. Como os contos populares aínda existen, foron os nosos aliados. Por esa razón, a experiencia recibiu un nome: O proxecto Polgariño…
As historias que aqueles nenos e nenas inventaron tiñan as fórmulas da marabilla (1), e xogaban coas palabras poderosas (2), e tamén utilizaban o binomio simbólico (3). Ademais, algunhas historias naceron a partir dun taboleiro fantástico… ¡Canto disfrutou agora Ismaíl ao lembralas!
Hai un pequeno problema: nesta listaxe non están todas as historias. Faltan as que escribiron na súa casa de maneira individual ou coa colaboración da familia, que foi tan importante para nós. Pero son tantos os contos, que aquí case non temos sitio…
Aínda que o sol non quente moito, o mellor é non aburrirse. E neste sitio que se chama Escritorio de Verano 2009, e que presenta a Junta de Castilla y León, hai un montón de xogos e actividades para aprender. Así que veña, ¡xoga, practica e disfruta!
Ah, Noelia, moitísimas felicidades por eses triunfos deportivos…
De parte de Ismaíl, os presentamos una web con un montón de juegos de calidad. Tiene 807 juegos, entre puzzles, juegos de habilidad, de tablero, juegos mentales, etc. Así, desarrollarás tu inteligencia jugando… ¡Anímate!
Aínda que andaremos por aquí de cando en vez, xa non será o mesmo. Estamos no verán e temos que facer cousas diferentes. Así empezaremos o próximo curso con novas e máis forzas. Ah, atentos á sección Feliz verán 2009, onde haberá sorpresas.
Ao parecer, Ismaíl ten pensado viaxar moito este verán. Creo que o necesita, e el sábeo. Pois neste curso viviu emocións tan bonitas que non quere esquecelas xamais…
Ismaíl en Campo do Monte, Montouto (Abegondo)
Como xa contamos noutra ocasión, en Ismaíl o viaxeiro, Montserrat Mouco é unha grandísima costureira. É a nai de Inés, e o curso pasado fixera para Ismaíl roupa moi bonita e moi cómoda.
Este curso sorprendeuno outra vez. O último día de clase regaloulle a mesma roupa coa que aparece na portada do blog. Toda igual e perfectamente cortada e cosida. Así que os dous acordamos facer unha sesión fotográfica con esa roupa regalada. Pero como queremos luz natural e estes días non houbo moito sol, estamos agardando… ¡Estade ben atent@s!
Ah, e mentres esperamos, aquí están os primeiros xogos do verán, que chegan desde O Recanto de Mik. ¡A xogaaaaar…!
Hoxe foi o último día de clase e por iso non tivemos unha xornada normal. Entre outras cousas, fixemos a festa de fin de curso. Pero houbo algunhas sorpresas, como o cumpreanos que celebrou Miguel. E xa que había moitas larpeiradas para a festa, tróuxolles aos seus compañeiros algo diferente: un lapis especial e o seu afiador. Para que así non se esquezan de inventar historias durante o verán. As outras sorpresas non as descubrirei agora, quedan para outro día…
