A princesa prometida

Dedicamos este conto ás nosas nais, Belén e María;
e tamén aos nosos pais, Diego e José Antonio.

Hai moito tempo, había unha princesa que vivía nun castelo. Mentres, un campesiño vivía no campo.

O campesiño decidiu ver o castelo da princesa. Entrou e mirouna. E namorouse completamente. A princesa mirou ao campesiño e os dous namoráronse. A princesa decidiu casarse con el.

Entón, o campesiño xa non era un campesiño. Era un príncipe porque era o noivo da princesa. O día seguinte foron ao bosque e fixeron un picnic.

Acordaron ir de viaxe a Francia. Despois casáronse e o príncipe deulle un anel, e a princesa tamén.

O cura dixo: Eu declárovos marido e muller. Xa podes bicar á noiva. E viviron felices para sempre.

A princesa prometida, de Miguel

[Marta Calvete Míguez-Miguel García Barreiro]

8 comentarios

Papis de Miguel dijo...

Grazas, chicos. Sodes fantásticos, e que sorte temos de ter uns artistas coma vos. Bicos.

Ismail dijo...

Si que o son, e ademais van ser artistas de fama mundial... ¡Seguro!

Alba dijo...

que bonit tu dibujo sigue asi un beso y abrazo

sergio dijo...

Que dibujazo migui,a proposito,
¿cuantas horas duro el abrazo de tus pradres?

Laila dijo...

O sea que esta princesa y este campesino de fueron de picnic, se fueron a Francia, digo yo Marta y Miguel que será para conocerse mejor ¿no? y vaya que sí, que finalmente se casaron....
Está muy bien. Un beso

Miguel dijo...

Un segundo Sergio.

Marta dijo...

Mario gracias por publicar nuestra historia




adios

Rita dijo...

Que dibujo mas chulo Miguel y el
cuento muy bonito eh chicos,Miguel
tu dibujaste muy bien.
B
E
S
O
S