A princesa fermosa

Dedicamos este conto ás nosas nais, Merchi e Mónica;
e tamén aos nosos pais, Sergio e Antonio.

Había unha princesa que vivía nun castelo. Arredor do castelo había un bosque. Un día a princesa encontrou un anel.

Foi de viaxe, e cando volveu encontrou un príncipe. Levouno ao castelo, pero el tiña un segredo. Cando saía o sol, volvíase home.

Un día a princesa descubriuno. Pero un amigo mago da princesa converteuno nun príncipe para sempre, e namoráronse. E como di don Pepín, este conto chegou ao fin.

A princesa fermosa, de Antón

[Sofía Martínez Hernández-Antón Castro Freire]

5 comentarios

Miguel dijo...

Me a gustado es mas encantado el cuento


B
E
S
O
S
.

Laila dijo...

Menos mal que fue para siempre jamás un príncipe porque no sabemos si la princesa le querría volviéndose hombre así como así cuando saliese el sol.
El dibujo es genial.
Besos Sofía M. y Antón

Ana y Jacobo dijo...

Que cuento mas bonito y chuli es una pasada.BeSoS.

Alba y Eloy dijo...

Que bonito el cuento un abrazo y un beso.

Marta dijo...

Hola Antón y Sofia que cuento mas bonito, y Antón tu dibujo es muy lindo.



CHAO