O lobo e o neno

Hai moito, moitísimo tempo nunha manda de lobos había un lobiño moi bonito de cor negra e gris. O lobiño entretíñase cun mamut macho, pero un día quedou moi lonxe da súa manda.

Un neno encontrounos e levounos para a súa casa. Entón os tres fixéronse uns amigos inseparables.

O lobo e o mamut e o neno creceron e foron maiores, porque tiñan a comida do neno. E colorín, colorado...

Jacobo

[Jacobo Barreira Diz]

8 comentarios

Anónimo dijo...

Hola Jaco: que bonita amistad la del lobo, el mamut y el niño. Imagino que la casa del niño tendrá un inmenso jardín para que se paseen esos "bichitos" ¿no Jaco?.
Vamos a tener que comentarle a Ismaíl eso de hacer un libro con todos vuestros hermosos cuentos. Ah, por cierto, que bien te veo en ese hermoso caballo.
Un beso tesoro

Anónimo dijo...

Mamá gracias por degarme un mensaje

Un beso mamá

Anónimo dijo...

De nada cariño, me gusta que trabajes y que escribas cuentos "preciosísimos" que tú ya sabes que los conozco antes que Ismaíl, que Mario y tus compañeros de aula (es nuestro pequeño secreto) , pero así todo, me hace mucha ilusión leerlo aquí.
Un beso pequeñín.
Por cierto ¿ya no podéis escribir más cuentos?

Anónimo dijo...

Hola Jaco estas muy guapo en la foto
y el cuento está muy bien.

Anónimo dijo...

Yo creo que está guapísimo, pero espero que no se haga daño con esa espada...

Anónimo dijo...

Nos a encantado tu cuento y esperamos que agas muchos mas.

Anónimo dijo...

Hola Jaco estas muy guapo.

un beso

Anónimo dijo...

Jacobo que guapo estas adios.