A historia do gnomo Ismaíl
Nos tempos da maxia, no que todo era posible, había un mundo paralelo ao dos humanos. Alí un gnomo chamado Ismaíl aburríase por non ter amigos que fosen "non máxicos".
Viaxou por un portal e no mundo dos humanos coñeceu xente que o tratou mal. Pero tamén coñeceu a un humano que era profesor de primaria, e que prometeu ser diferente.
Ismaíl, co seu enxeño, meteuse nun ordenador, e o mestre axudouno para facer un blog de aula. Entón, os alumnos de segundo conseguiron ter un gnomo axudante.
Ismaíl, para qedar para sempre na escola durante xeracións, converteuse nun monicreque que tiña a maxia no seu interior. Así axudará a manter o colexio Isaac Díaz Pardo...
[Aarón Barreira Diz]
Aarón e o irmán de Jacobo, e agora está en 1º de ESO. Antes estudou aquí, neste colexio. Ismaíl sorprendeuse moito coa súa historia, e por iso agradece a súa colaboración. Aarón, gañaches unha moeda de ouro do seu tesouro!
Interesante esta historia de Ismail e triste que os humanos o trataran mal. Supoño que agora está moi contento con tod@s vós. Alégrome porque me parece moi simpático.
Unha aperta
Ai, rato Mik, menos mal que non contamos todo o que sabemos dos humanos... Pero no fondo son xente boa, non si?
Unha aperta, e a ver se algún día podo enviarche unha moeda de ouro...
Arón gracias por ponernos está´historia a 2A.
Aarón sabes tu hermano Jacobo te quiere mucho y ha mi me gusta tu historia adios y muchos besos.
Aarón me encanto tu
cuento.
Gustouvos?.Pois pensade que é o comezo.
Hola Arón es muy bonita tu istoria.
Un beso muy fuerte...
Hola a todos y todas, ya vuelvo a estar por aquí, así que ahora tenemos a un "ratoMik", qué barbaridad,también un ¿Misterioso?, lo malo es que no puedo delatarle, pero sé quien es este último personajillo.
Sabed que Aarón le tiene mucho cariño a vuestro cole, no en vano estuvo ahí desde infantil hasta 6º,y sé que seguirá escribiéndoos.
Un beso para todos vosotros/as.
Publicar un comentario