Dedicamos este conto ás nosas nais, Merchi e Mónica;
e tamén aos nosos pais, Sergio e Antonio.
Había unha princesa que vivía nun castelo. Arredor do castelo había un bosque. Un día a princesa encontrou un anel.
Foi de viaxe, e cando volveu encontrou un príncipe. Levouno ao castelo, pero el tiña un segredo. Cando saía o sol, volvíase home.
Un día a princesa descubriuno. Pero un amigo mago da princesa converteuno nun príncipe para sempre, e namoráronse. E como di don Pepín, este conto chegou ao fin.
[Sofía Martínez Hernández-Antón Castro Freire]
Me a gustado es mas encantado el cuento
ResponderEliminarB
E
S
O
S
.
Menos mal que fue para siempre jamás un príncipe porque no sabemos si la princesa le querría volviéndose hombre así como así cuando saliese el sol.
ResponderEliminarEl dibujo es genial.
Besos Sofía M. y Antón
Que cuento mas bonito y chuli es una pasada.BeSoS.
ResponderEliminarQue bonito el cuento un abrazo y un beso.
ResponderEliminarHola Antón y Sofia que cuento mas bonito, y Antón tu dibujo es muy lindo.
ResponderEliminarCHAO