Ismaíl e Nasrudín eran moi amigos. Alguén escribiu que formaban parte da mesma familia, pero iso aínda non está comprobado.
Houbo un tempo en que Nasrudín foi ben coñecido. Sobre todo nas terras de Asia e nos camiños do deserto. As súas historias contábanse nas pequenas aldeas e nos pobos, e tamén nas grandes cidades e nos palacios dos príncipes. A partir de hoxe, Ismaíl recordará algunhas das súas aventuras, para así non perder a memoria do seu vello amigo.
Un día, cando era máis pequeno, Ismaíl paseaba con Nasrudín. De repente, viron un ovo entre unhas herbas. Entón Ismaíl preguntoulle:
-Nasrudín, ¿como entran os paxaros no ovo?
O seu amigo Nasrudín púxose moi nervioso, e respondeu:
-Sempre me estiven a preguntar como saían os paxaros do ovo. ¡Agora vés ti e falas doutro problema!
¿E ti que pensas? ¿Os paxaros entran ou saen do ovo? Escribe a túa resposta.
Eu creo que saen do ovo.
ResponderEliminarEu creo que saen do ovo.
ResponderEliminarSe o que dis é certo, xa non teño ese problema... Moitas grazas, Sergio.
ResponderEliminarSe Ana tamén pensa o mesmo, entón debe ser certo. Grazas, Ana...
ResponderEliminarHola Mario eu tamén penso o mesmo.
ResponderEliminarUn beso moy forte...
Iria, creo que Mario está de acordo con todos nós. Moitas grazas por participar...
ResponderEliminarYo opino como Sergio, como Ana e Iria, ¿salen no?? hay que dilema.
ResponderEliminarEstoy esperando que alguno opine lo contrario y nos explique el porqué, bueno, a lo mejor todos opinamos que salen. Qué lío, qué lío.
Me encantó este cuento
Pois eu elixo que saen do oviño
ResponderEliminarbranquiño.
Eu creo que saen do ovo.
ResponderEliminare eu tamen mario creo q todos vamos a estar deacordo
ResponderEliminarNoelia
ResponderEliminar