Os dous namorados

Certo día, no mar unha serea miraba o ceo e viu unha estrela fugaz. Pediulle ter unhas pernas para ir á terra firme.

Alí coñeceu moita xente, e foi con moitos rapaces. Nun hotel coñeceu un mozo chamado Ramón, e namoráronse completamente. Cando pasaron cinco días, no hotel empezou un lume. A serea saíu, e Ramón tamén.

Despois dixéronse quérote, logo casáronse. E foron felices, comeron moitas perdices, e a min déronme coa porta nos narices

Miguel Clara

[Miguel García Barreiro-Clara García Castaño]

O cumpreanos de Óscar

Estes días pasados Óscar estivo de cumpreanos, pero foi hoxe cando o celebrou con todos os seus compañeiros e compañeiras. Cantamos varias veces a canción de moda para este día. E, mentres, el repartía unhas bonitiñas bolsas de chuches. Tamén trouxo un biscoito ben rico. Despois de cortalo en anacos, quen quixo comeu, e quen non pasou…

Óscar

O dragón da illa

Hai moito, moito tempo había un dragón que vivía nunha illa moi pequena.

Un día chegou un barco cheo de ananos saltaríns que facían moitísimo ruído.

Entón o dragón enfadouse, e castigounos a estar calados e sen saltar un día enteiro. Colorado, colorín, este conto chegou ao fin.

O ollo do dragón

[Daniel López Rebollo]

O taboleiro dos contos

Nesta quincena estivemos a falar dun novo accesorio para inventar historias: o taboleiro fantástico. Despois de pensar entre todos e de dialogar, escollimos 52 palabras para ese taboleiro. Está dividido en catro grupos: personaxes, lugares, obxectos e situacións. Cada un está formado por 13 palabras, pero moitos nenos reservaron palabras propias nos seus borradores. ¡Por se acaso!

Non é seguro, pero talvez sexa a última fase de Polgariño, o noso proxecto. Dicimos que é difícil de saber, porque na escola, cando entra a imaxinación, ás veces pasan cousas inexplicables. E, quen sabe, se cadra o noso proxecto ten que presentar máis desafíos, e así durar, e durar, e durar… 

1) Os personaxes

2) Os lugares

3) Os obxectos

4) As situacións

Edublogs 09

Otro año más, la Asociación Espiral, Educación y Tecnología ha convocado el III Premio Edublogs 09. Afortunadamente, han aceptado nuestra candidatura y participamos en este concurso, en la categoría de Blogs de Aula. También lo hacen otros muchos niños y niñas de España, y también sus profesores.

edublogs09_350

Ahora hay más ojos que nos ven, pues el concurso es público. Por eso, si quieres apoyar nuestra candidatura y nuestro blog, haz click en la imagen de arriba y escribe algún comentario. A lo mejor, el jurado lo tiene en cuenta. Un millón de gracias por colaborar.

A nena e o pozo (capítulo 3)

Ler o capítulo 1 | Ler o capítulo 2

O día seguinte os irmáns foron cara ao pozo e...

Encontráronse coa bruxa, e tal e como lles contou a irmá, convertiunos en estatuas de pedra.

Máis tarde, a súa irmá foi cara ao pozo. E o gnomo díxolle que a bruxa collera tres rapaces.

-Oh, non, son meus irmáns. Tes que axudarme –dixo ela.

O gnomo explicoulle que o pao que lle regalara era máxico, e que tiña que utilizalo. Así, mentres a bruxa durmía, a nena rescatou aos seus irmáns. E todos correron ata saír do pozo.

Na casa, todos pedíronlle perdón por non confiar nela…

Alicia, Miss Contadora de Historias

[Alicia García Martínez]

O home lobo e o señor da escuridade

Había unha vez un home lobo e un señor da escuridade. Os dous eran bos.

Un día atoparon unha rapaza loba e unha señora da escuridade. ¡Eran guapísimas! E namoráronse daquelas rapazas.

Elas tamén se namoraron e casaron con eles. E colorado, colorín, esta historia chegou ao fin.

Os catro namorados

[Jacobo Barreira Diz]

El cumpleaños de Ismaíl

Un día fue el cumpleaños de Ismaíl. Visitó a sus amigos, a sus primos y a sus padres, pero nadie se acordó de su cumple.

El pobre Ismaíl se puso muy triste y decidió dar un paseo. Por el camino se encontró con una ardilla enferma. Ya era la hora de comer, pero a Ismaíl le daba pena la ardilla y la curó.

Ismaíl y la ardilla

Después se fue a comer, y cuando abrió la puerta todos le gritaron, ¡¡¡sorpresa!!! Y colorado, colorín, esta historia llegó al fin.

¿Quién será? 

[Marta Calvete Míguez]

O demo Marcelín

Aínda non empezamos o novo desafío, O taboleiro fantástico, e xa temos unha historia construída a partir das súas ideas. É un traballo voluntario e familiar. Por iso, Ismaíl está moi sorprendido, marabillosamente sorprendido. Porque o certo é que na aula xa falamos desa tarefa, pero estamos nunha fase moi inicial… ¡Miguel, noraboa!

Érase unha vez un demo chamado Marcelín. Era un pouco despistado, pero gardaba un tesouro agochado nunha cova abandonada. Esa cova tiña trampas, lanzas, pedras de 100.000 quilos, pozas cheas de sangue e teas de araña.

Un neno entrou na cova e pasou todas as trampas sen caer nelas. E atopou ao demo, que estaba xunto ao tesouro. Entón o neno díxolle:

-Poñámonos cada un nunha beira dunha balanza e o que máis pese quedarase co tesouro…

Cando o demo estivo no seu sitio, o neno subiuse a unha pedra grande. Cun forte brinco saltou no seu lado da balanza, e coa forza do salto enviou ao demo ata o mesmo Xapón. Así quedouse co tesouro e foi rico.

Miguel "Napoleón"

[Miguel García Barreiro]

A chaqueta de Nasrudín

O Nasrudín tamén foi coñecido por Nasreddin. As súas historias eran escoitadas en moitos sitios e tiña varios nomes. Nesas historias, ás veces parece moi listo e outras semella ser un poquiño tonto, pero sempre con algo de humor. Pois as bromas eran parte da súa vida.

Ismaíl e Nasrudín viviron un tempo nunha aldea de Exipto, moi preto das famosas pirámides. Un día, ao saír da casa, Nasrudín tropezou e caeu polas escaleiras abaixo.

Ismaíl, que estaba durmindo, espertouse e berrou:

-Pero, ¿que pasa?
-Nada importante -contestou Nasrudín-. Era a miña chaqueta que caeu polas escaleiras.
-¿A túa chaqueta… ? Pero ¿e ese ruído?

Entón, Nasrudín dixo:

-O ruído foi porque eu ía dentro…

Seguro que tropezaches máis dunha vez. ¿Non é certo? Cóntanos algunha desas caídas que che fixera rir…


Giza Pyramids in Giza
A ver se descubres a Ismaíl e a Nasrudín entre as pirámides de Exipto.
Para máis información, fai click aquí.

Ismaíl o viaxeiro

Este colexio está a resultar marabilloso para Ismaíl, pois coñece a un montón de nenos e nenas. Pola mediación destes novos amigos, e despois das súas viaxes, o ano pasado fixéronlle roupa moderna para que se vista á moda. A fin de contas, un gnomo viaxeiro tamén pode ser elegante. ¿Ou non?

Así, Sandra Moreno, a nai de Noelia, preparoulle uns pantalóns verdes, un gorro verde e unha camiseta amarela. Belén Míguez, a nai de Marta, coseulle unha fermosa capa da mesma cor verde. Marta Castaño, a nai de Clara, fixo unha chaqueta vermella, uns pantalóns grises e unha capa azul, e que incluso leva un botón dunha chaqueta da súa filla.

E María José Barros, a nai de Eloy, regaloulle unha capa morada cuns bordados brancos moi bonitos. Esperanza Lago, a nai de Óscar, sorprendeuno con dous gorros azuis, un para a chuvia e outro de festa, e ademais cunha capa azul como a de Superman. ¡Si, si...! ¡Agora Ismaíl pode vestir a capa de Superman!

E Montserrat Mouco, a nai de Inés, que é unha gran costureira, encantouno cuns pantalóns, un gorro, unha camisa ampla e uns zapatos. Todo en verde e encarnado como mandan as regras dos mundos máxicos. E para rematar, a nai de Ana e a súa tía, Elena Nieto e Edita Antelo, trouxéronlle unha camisa branca con tres botóns e uns pantalóns vaqueiros.

As sorpresas foron tan grandes, que Ismaíl case quedou sen palabras pola emoción. Nunca antes recibira tantos agasallos, moi variados e prácticos. Por iso, xamais esquecerá estas familias tan fantásticas, e sempre estarán na súa memoria.

Da súa parte, un biquiño miudiño para todos e todas…

Ismaíl y el mundo al revés

Hace mucho tiempo había un gnomo llamado Ismaíl. Un día soñó que estaba en un mundo al revés.

Allí su nombre se pronunciaba al revés. Y le decían: ¡hola, Liamsi!, ¡que tal, Liamsi! Pero en aquel mundo al revés había un problema. De noche salía el Sol, y de día salía la Luna.

Como Ismaíl no podía dormir, se tuvo que ir de ese mundo. Y cuando se marchó, se despertó de un sueño.

Y colorín, colorado, este cuento se ha acabado…

Noelia y el sueño de Barbie

[Noelia Bacariza Moreno]

La mujer y sus perros

Hace mucho tiempo, había un perro llamado Pichel y una perra llamada Perla. Eran hermanos, y un día encontraron a una mujer que se llamaba Josefa. Y se hicieron amigos.

Un día pasó lo siguiente. Josefa tenía que ir a casa de sus hijos y no podía llevar a sus perros. Entonces, tuvo que dejarlos en manos de su vecina.

Pero la vecina no los ató con la cadena. Pichel fue a la carretera, pasó un camión y lo atropelló. Perla también se fue a la carretera, pasó un coche y la atropelló.

Josefa se quedó sin perros y no volvió a verlos. Lloró mucho, se sentó en el sofá y tomó un café. Eso la calmó y ya no lloró más. Llegó la noche y se acostó en su cama. Disfrutó con el silencio y soñó con sus perros. Y colorín, colorado, este cuento se ha acabado…

 Andrea "Pitufina"

[Andrea Gómez Ardións]

Nasrudín e o problema do ovo

Ismaíl e Nasrudín eran moi amigos. Alguén escribiu que formaban parte da mesma familia, pero iso aínda non está comprobado.

Houbo un tempo en que Nasrudín foi ben coñecido. Sobre todo nas terras de Asia e nos camiños do deserto. As súas historias contábanse nas pequenas aldeas e nos pobos, e tamén nas grandes cidades e nos palacios dos príncipes. A partir de hoxe, Ismaíl recordará algunhas das súas aventuras, para así non perder a memoria do seu vello amigo.

Un día, cando era máis pequeno, Ismaíl paseaba con Nasrudín. De repente, viron un ovo entre unhas herbas. Entón Ismaíl preguntoulle:

-Nasrudín, ¿como entran os paxaros no ovo?

O seu amigo Nasrudín púxose moi nervioso, e respondeu:

-Sempre me estiven a preguntar como saían os paxaros do ovo. ¡Agora vés ti e falas doutro problema!

¿E ti que pensas? ¿Os paxaros entran ou saen do ovo? Escribe a túa resposta.

Nasrudín e o seu paiNASRUDÍN, de Odile Weulersse (Edelvives, 2006)

O cumpreanos de Alicia

Hoxe foi o cumpreanos de Alicia. Para celebralo na aula, trouxo un biscoito tan grande que parecía de tamaño extra. Ademais, enriba habia unha peza de chocolate branco, onde tiña escrita a palabra felicidades. Iso foi o que lle dixemos todos, e tamén cantamos a canción dos cumpreanos. Ah, a tarta estaba feita con fariña de Carral, que din que é moi boa…

Alicia

El viento

Claudia estaba en casa. De repente, cayó un trueno y se asustó muchísimo. Se asomó a la ventana y vio que hacía mucho viento y que llovía. Había una gran tormenta.

Era imposible salir de casa. Así que decidió jugar a los magos con su hermana pequeña. Hicieron tanta magia, que cuando se volvieron a asomar a la ventana la tormenta había pasado.

Y colorín, colorado, este cuento se ha acabado…

Súper-Daniel

[Daniel López Rebollo]

Max y el duende

Había unha vez un niño que vivía en la montaña. Un día fue a recoger champiñones y se perdió. Y entonces se encontró con un duendecillo.

El duendecillo le dijo:

-¡Hola! Me llamo Trick. Y tú, ¿cómo te llamas?
-Hola, me llamo Max. Ayúdame a salir de este bosque, por favor.
-No es tan fácil cruzar el bosque, Max... Hay un dragón vigilando la entrada del bosque.

Max pensó y le dijo a Trick:

-Distrae el dragón mientras yo me voy a mi aldea.

Y así hicieron, y colorín, colorado, este cuento está acabado…

Sergio en Toy Story

[Sergio Aller Rodríguez]

Polgariño, o noso proxecto

Hai moito tempo, ao principio deste curso, empezamos a experimentar coa arte de inventar historias. Así dicía Gianni Rodari, que é outro dos nosos mestres. E entón, sen máis, os nenos e as nenas comezaron a escribir.

Pero os contos populares aínda existen, e son os nosos aliados. Por esa razón, esta experiencia recibiu un nome propio: O proxecto Polgariño… As historias que xa inventaron teñen as fórmulas da marabilla (1), e xogan coas palabras poderosas (2), e tamén utilizan o binomio simbólico (3). Ademais, incluso algunhas empregan as cartas do conto.

(1) AS FÓRMULAS DA MARABILLA

(2) AS PALABRAS PODEROSAS

(3) O BINOMIO SIMBÓLICO

El ladrón, el pez y la princesa O bosque, a perla e a lúa O dragón e os xoguetes máxicos
El dragón y el mago A lebre La estrella y el dragón
El pozo de los cuentos A lúa, o xabarín e a perla O supermercado e a perla
O poliño pequechiño O diamante, o anel e a rosa Ismaíl y su hermano
El perro y la perra A árbore, a raíña e o martelo Un demo no avión
O dragón negro e a princesa O anel secreto El ordenador que tenía una estrella
Ismaíl y el gorro O bastón máxico A rosa e o libro
  A raíña e a árbore Ismaíl y la estrella fugaz
  O neno e a espada máxica Ismaíl y el bosque encantado
  A perla e a serea Ismaíl y el castillo
  O anel secreto A bruxa xoguetona
  O castelo encantado Ismaíl y la estrella
  As estrelas preciosas La magnífica aventura
  O porco e o ovo de ouro A perla e os cinco amigos
  O unicornio e a bruxa malvada Ismaíl y el mundo paralelo
  A bruxa malvada A illa misteriosa
  Os ananos A bruxa que quería aprender a ler
    Ismaíl y el tesoro del ogro
    Ismaíl y la princesa Fátima
    O tesouro marabilloso
    O príncipe e o anel
    El mundo del ordenador

Nesta listaxe non están todas as historias. Faltan as que escribiron na súa casa de maneira individual ou coa colaboración da familia, que é tan importante para nós. E hai tantos contos, que Ismaíl síntese moi feliz. Pero agora, sen facer ruído, está a preparar coa súa maxia as seguintes historias. Creo que a idea se chama o taboleiro fantástico

Que fixen! Era un segredo! Por favor, non lle digades nada, ou sairame unha grande crista de galo na cabeza…

As nenas e os nenos de 2º A

Indiana Jones (capítulo 3)

Leer el capítulo 1 | Leer el capítulo 2

Mientras Indiana Jones caminaba, al pisar el suelo crujía. ¡Oh, no! Eran escorpiones... Y uno de ellos se hizo amigo de los gigantes, a los que llamó.

Indiana Jones tuvo suerte y pudo escapar. Pasó por unas piedras que había en el agua y se enfrentó a unos marcianos. Los venció y su reina murió. Y como su sangre era de oro, se hizo rico.

Míster Incredible Antón

[Antón Castro Freire]

Ismaíl y el secreto del bosque azul

Había una vez un gnomo que se llamaba Ismaíl. Un día fue a un bosque que se llamaba El Bosque Azul. Pero Ismaíl se perdió, y como llovía se metió en una cueva oscura.

En aquella cueva había un rubí, que Ismaíl cogió. Entonces, paró de llover y los árboles y los animales cambiaron de color. Se volvieron azules.

Ismaíl pensó que se había metido en un buen lío. Pero llegó un demonio, aunque pudo escapar hacia un supermercado. Allí compró una espada y volvió al bosque para acabar con aquel demonio. Y colorín, colorado, este cuento está acabado...

[Óscar Maceiras Lago]

El bosque se volvió azul

Simon, otro juego de memoria

El juego Simon es un juguete conocido desde hace tiempo. Pero ahora Ismaíl os presenta una versión para el ordenador.

Normas para jugar:

- Haz click sobre play, y observa atentamente el color que se ilumina... Entonces, haz click sobre este color (1).
- El juego Simon seguirá iluminando este color y otro más (2). Ahora deberás hacer click sobre los dos y en el mismo orden.
- Simon continuará agregando o repitiendo más colores y sonidos (3), que tendrás que memorizar y repetir en el mismo orden. Y así hasta que tu memoria aguante...

Ismaíl y el unicornio (2)

Era la hora de dormir pero Ismaíl estaba despierto, y vio que caía una estrella.

Se acercó y encontró un unicornio. No sabía donde dejarlo, pero se acordó de que tenía una cuadra. Allí lo cuidó muy bien.

Un día vino un ladrón y le robó el unicornio. Entonces, Ismaíl siguió su rastro y lo recuperó.

Ismail y el unicornio, de Alba

[Alba Velasco Bande]

Este bonito conto de Alba foi publicado o 3 de outubro de 2008. Agora hai un pequeno troll que anda por Internet estropeando a súa historia. Por iso, Ismaíl acordou borrala e publicala de novo, para que o troll se vaia preparando...